Dharamsala - Delhi - Varanassi

Het is monsoon tijd. In het leuke Dharamsala, behoorlijk hoog in de bergen, op 4 uur rijden van Pathankot, regent het pijpenstelen. Niet even maar echt heel hard. Dat brengt ons er toen na een dag de nachtbus naar Delhi te nemen. We verlaten het hotelletje met vanuit McLeod het prachtige uitzicht op het dal Naar Dharamsala om omstreeks 18.00 uur in te bussen voor een 12 uur durende busrit naar Delhi. Het eerste stuk door de bergen stapvoets vanwege de steile hellingen en de ontbrekende wegverharding. Dat samen met de regen maakt het voor de chauffeur niet makkelijk en levert bezorgde blikken op bij menig buspassagier. Maar alras neemt de moed van de chauffeur de overhand en rijdt hij als een razende roeland verder. De eerste passagier zit al snel te kotsen.
Op de weg is het vreselijk druk vanwege een religieus feest. Overal verlichting, lachende, feestende en etende mensen. Dat levert voor veel van die mensen hachelijke momenten op want zoals gebruikelijk in India geldt hier het recht van de sterkste dus moet menigeen snel opzij springen. Met 2 rustpauzes worden we in de ochtend om 05.30 uur uit de bus gezet en direct besprongen door de vele aanwezige tuktuk chauffeurs die ons haarfijn voorliegen dat de metro echt nog niet gaat! Negeren is in Nederland onbeschoft maar in India de meest effectieve werkwijze. We gebruiken in de metro ons eerder gekochte OV- pasje en staan binnen een half uur 13 km verder voor ons hotel. We hebben een prima busreis achter de rug en trekken naar Conough Place waar we de drukkende hitte van Delhi (na het verkoelende McLeod) op een tochtige plek in de metro uit onze bezwete kleren verjagen. Om 8 uur doen we ons tegoed aan het Indiase McDonald's ontbijt met de superieure koffie. Terwijl Leon om 10.00 uur na terugkeer met de riksja gaat slapen regelt Henk de treintickets naar Varanassi. Voor zo'n 2900 roepie (ruim 26 euro) hebben we 2 retourtjes voor het 785 km verderop gelegen Varanassi. Op advies van ons uitstekende hotel weten we via de riksja en de metro (zo'n OV-kaart is toch goud waard nietwaar) weten we de file te ontwijken en zijn we om 18.45 uur bij het station. De trein vertrekt stipt om 19.10 uur. We hebben gezellig gezelschap in ons compartiment van een leuk gezin waarvan de jonge kinderen -zoals gebruikelijk- honderduit vragen en vertellen in het Engels. De man biedt Henk aan beneden te slapen omdat een plaats bovenin onder het schuine dak wel erg veel gymnastische vermogen vraagt. Na een aanvankelijk grootmoedig afslaan van dit riante aanbod, komt Henk hier al snel van terug. Het leek toch een al te zeer acrobatische actie om bovenin te komen. Het gevolg was wel een nachtelijke verhuizing want de aanbieder van deze riante slaapplaats verdween midden in de nacht uit de trein met zijn gezin waarop de volgende rechtmatige eigenaar op deze slaapplaats zijn plek kwam opeisen. De andere ochtend komen we ruim een uur te laat aan. In de trein bood een jonge Indiër aan ons te helpen om vanuit het ver buiten Varanassi gelegen station naar Varanassi te komen. Geen overbodige luxe als je wordt overvallen door talloze tuktukchauffeurs die je voor 500 roepie welwillend helpen terwijl het buskaartje 30 roepie kost. Na enige tijd zaten we met 12 man opgepropt in de riksja voor de 20 min. durende rit naar Varanassi. We reden door zeer arme buitenwijken en werden nabij de binnenring afgezet om over te stappen op een 2e tuktuk. Hier een prachtig hotelletje gevonden nabij de heilige rivier de Ganges. Vervolgens op pad naar de rivier en diverse Ghats bezocht. Uiteraard veel aangesproken door allerlei goedbedoelende mensen die je wel even gratis de weg zullen wijzen maar er alleen maar op uit zijn om geld uit je zak te kloppen. We weten dat inmiddels goed te ontwijken door geen oogcontact te maken en ze volledig te negeren. We "brunchen" op het dak van The Dolfinarium met mooi uitzicht op de Ganges. De hitte drijft ons het verkoelende restaurant in om onze bezwete kleren op te laten drogen. We bezoeken daarna de crematieplaats waar een donatie dringend gewenst wordt. Inmiddels hebben we na lang onderhandelen enkele leuke cadeau's op de kop getikt en vrezen we de terugreis vanwege de nodige kilo's. Gelukkig past het nog wel in de toegestane hoeveelheden maar kan de kwetsbaarheid nog lastig worden. Inmiddels liggen we in bed en bereiden we ons alvast geestelijk voor op de ochtendceremonie langs de Ganges morgenvroeg om 6 uur. Voor nu alvast welterusten en groet van ons s beiden.
Henk.