Avontuurlijke jungle met uitstapje naar dokter.

De andere morgen zou de ranger van Sepilok ons om 09.00 ophalen om te vertrekken naar de Kinatangan rivier waar hij een 3-daags programma voor ons zou regelen. Helaas, geen ranger met taxi te bekennen. Daarop namen we de taxi naar de junction(kruising bij autoweg) waar we vervolgens een lift kregen naar de volgende junction (wegkruising). Daar sloegen we de minibus naar Sukau aan de rivier af omdat we moesten wachten tot de bus vol zou zijn. We liepen vervolgens een stukje verder waar al snel een andere minibus stopte die ons meenam. Ja, regulier vervoer naar Sukau is er nu eenmaal niet. In Sukau aangekomen bleek er een soort open zandpleintje te zijn met wat gebouwen er om heen en voor de rest verspreide, schamele huisjes langs of nabij de rivier. Velen boden homestays aan maar bij nadere beschouwing was dat van het niveau eenvoudig India, i.c. Je gaat op je hurken zitten en doet je behoefte tussen de planken door naar beneden (alle huizen staan immers op palen om geen overlast te hebben van de overvloedige moessonregens). Niet echt een optie dus voor de komende nachten! Terwijl Marianne de rugzakken bewaakt gaat Henk op zoek naar onderdak, hier ergens in de middel of nowhere. Na 10 minuten lopen komt er een klein cottage-achtig gebouw over links en rechts langs de rivier een open overdekte ruimte met tafel en stoelen wat er uit ziet als een soort theehuis. Het blijkt een Lodge te zijn waar we voor 1 nacht een kamer met airco boeken en voor de volgende nacht in een andere kamer met fan. We boeken zelf ter plaatse een arrangement van 2 nachten / 3 dagen all inclusief met maaltijden, een avondboottocht, idem de andere ochtend om 06.00 uur, een nachtboottocht en een jungle trekking. Het blijkt een prima onderkomen te zijn maar wel echt middenin de jungle, met apen voor de deur en krokodillen in de rivier. De eerste sunset boottocht gaat een kreek in, ergens langs de rivier waar diverse apensoorten huizen en veel vogels w.o. De hornbill en diverse soorten Kingfishers. Ook waren er van die grote hagedissen in de bomen. In het donker voeren we terug over de modderige rivier met talloze boomstammen en takken er in. De Lodge had een uitstekende autodidactische kok dus we hebben er heerlijk gegeten. Ze zijn bezig met een project om de oorspronkelijke jungle weer (een heel, heel, heel klein) beetje te herstellen. Met de klamboe aan het plafond hebben we met de airco aan prima geslapen. De ochtendboottocht was ook zeer interessant. Opnieuw apen, krokodil, vogels, etc.etc. Na het ontbijt huurden we laarzen en vertrokken we voor de jungletrekking. Een belevenis op zich. Bloedzuigersokken waren niet nodig, zo verleden men. We voeren naar de overkant en doken daar het dichte oerwoud in. Sluip door, kruip door door de modder waarin je tot je kuiten wegzakte. Oppassen geblazen dat je niet je laarzen verliest. Veel vogels, apen en natuurlijk ook van die fijne insecten!!!! Ineens stonden we oog in oog met een groot hert, zo'n 1.6 m hoog en grijsbruin van kleur. Hij komt zelden voor. Onze gids zag hem pas voor de 3e keer in zijnleven en maakte zo ongeveer een rondedans dat hij hem nu weer zag. Na 1,5 uur worstelen keerden we weer huiswaarts. Net voor de volgende, hevige, tropische bui waren we binnen. Daar bleek Marianne toch overvallen te zijn door een prachtige bloedzuiger. Gelukkig redde de gids Marainne wat hem het predikaat "my Hero" opleverde. Na het eten hebben we de avondboottocht gedaan. Slapende vogels waaronder 2 soorten Kingfischers en een groep zwaluwen in een rotsholte, slangen, vleermuizen, apen waaronder een oerang oetang die zich hier zelden laat zien. Inmiddels heeft Marianne last gekregen van grote uitslagplekken op beide achterdijen, eerst rechts, daarna links en vervolgens ook op haar rug. Wij dachten zelf aan een warmte allergie. Het gloeide en groeide echter. I.p.v. de tocht voort te zetten naar Semporna besluiten we naar de dichtstbijzijnde grote stad te gaan i.c. Sandakan. Gelukkig ging er nog een koppel naar die stad met de taxi dus konden we zo mee. Daar bezochten we een prive kliniek. Dr. Goh bleek echter een soort huisartsenpraktijk te hebben en was resoluut in zijn diagnose: een insectenbeet van het oerwoud. Wij zelf denken het opgelopen te hebben in Bako NP. Met wat medicijnen en een zalfje is het nu inmiddels slinkende en gaat het prima. In Sandakan vonden we een heel leuk hotel, de stad instiet echt bijzonder maar ze hebben een lokale wandeling die o.a. leidt naar een theehuis op de heuvel met een mooi uitzicht. Aldaar aangekomen kregen de, door de klim, oververhitte toeristen een heerlijke ijskoude handdoek aangeboden. Het geheel was in origineel Engelse stijl met scoones, hightea, etc. De volgende dag om 06.00 uur op voor de bus naar Semporna. Hij zou om 08.00 uur vertrekken. Wij kwamen 07.28 uur aan en iedereen was in de stress van nog 2 reizigers want de bus vertrok nl. al om 07.30 uur. Dat is mazzel als je zo snel kan vertrekken. Na 5,5 uur kwam de op zichzelf redelijk luxe bus in Semporna aan. Daar boekten we een resort op het eiland Mabul, waar we nu heerlijk relaxen en morgen een refreshing course diving zullen doen. Wel hebben we vanmorgen inmiddels gesnorkeld en zijn we van onderkomen gewisseld. Ook hebben we de turtle's voor ons huisje(op palen in het water) zien zwemmen. Het weer is hier overigens uitstekend dus onze grote dank gaat uit naar Piet en Riny voor het organiseren van een ceremonie boor de tegenbod op Balie. Werkelijk, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Dus is het niet meer waarschijnlijk dat we nog naar balie komen. Jammer wellicht, maar volgende keer beter!
Morgenonze verhalen over het duiken en over dit eiland met zijn seagypsies
Liefs en dank voor de leuke reacties,
Marenhenk